2 λεπτά ανάγνωση

Μια σπίθα άναψε

Μάι 2019
Ηλιούπολης
Ηλιούπολης

Το Μάιο του 2018 ήρθε στο κέντρο μας για πρώτη φορά ο Σωτήρης. Ένα παιδί πέντε ετών, πολύ ντροπαλό, με τα μάτια του να κοιτάζουν συνεχώς χαμηλά. Όπως γνώριζε και από την αδελφή του, η οποία ήταν ήδη μαθήτριά μας, θα ξεκινούσε με μια διαγνωστική δοκιμασία.
Καθ' όλη τη διάρκεια της είχε τα χεράκια του κάτω από το τραπέζι. Έδειχνε τρομαγμένος και δε μιλούσε σε κανέναν. Στο τέλος της δοκιμασίας, όπου ένιωσε ότι τα κατάφερε, μας χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο και ήταν ενθουσιασμένος που ανακάλυψε μια νέα πλευρά των μαθηματικών.
Δουλέψαμε μαζί για ενάμιση μήνα και ύστερα έφτασε το καλοκαίρι, όπου θα πήγαινε διακοπές. Σε όλο αυτό το διάστημα εργαζόταν τακτικά και η συνεργασία του μαζί μας ήταν άψογη. Μέρα με τη μέρα μάθαινε κάτι καινούριο και γινόταν πιο δυνατός στα Μαθηματικά. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι έγινε περισσότερο τολμηρός, ομιλητικός και ξεκίνησε να πιστεύει στον εαυτό του.
Η μεγαλύτερη ανησυχία που είχαμε όσον αφορά το Σωτήρη δεν ήταν εάν θα τα κατάφερνε στα Μαθηματικά - έτσι κι αλλιώς κάθε παιδί έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει μέσω της μεθόδου-. Αυτό που μας απασχολούσε περισσότερο ήταν εάν μετά τις καλοκαιρινές του διακοπές θα συνέχιζε με την ίδια ψυχολογία και θέληση.
Προς μεγάλη μας χαρά, όταν επέστρεψε για πρώτη φορά μετά το καλοκαίρι, μπήκε στην αίθουσα ενθουσιασμένος, σχεδόν τρέχοντας. Ήθελε να μας πει πως πέρασε στις διακοπές και να κάνει τις νέες του εργασίες. Ξεκίνησε να κάνει έναν πίνακα αριθμών και στη συνέχεια με μεγάλη χαρά, σχεδόν παίζοντας, έκανε όλες τις εργασίες του, σε πολύ σύντομο χρόνο.
Η μετατροπή του από ένα ντροπαλό και συνεσταλμένο αγόρι γεμάτο αμφιβολία, σε ένα χαρούμενο και αυτόνομο παιδί μέσα στο διάστημα τεσσάρων μηνών ήταν αισθητή σε όλους μας.
Πλέον, ο Σωτήρης συνεχίζει να γεμίζει το κέντρο μας με το χαμόγελό του, μη θυμίζοντας σε τίποτα το αγοράκι που δίσταζε να μας κοιτάξει στα μάτια.